Paardrijden en slaapzakken

Eerst een typisch motel-ontbijt: wat boterhammen, plakje kaas, plakje worst en sap uit de motelglazen. Er is hier altijd een broodrooster, ook een waterkoker voor thee en koffie.

De tocht naar het binnenland levert andere beelden op dan verwacht. Ik rekende op halve woestijnen, in plaats daarvan glooiende velden voor hooi omzoomd door bomen. De eerste stad na 100 km het binnenland in is Biloela (uitspraak: Bieloeela) en is groot genoeg voor een Woolworths supermarkt. We hadden er niet op gerekend dat we vanuit dit gehucht nog 35 km het binnenland in moesten rijden! Het wordt nu inderdaad steeds eenzamer, de boerderijen minder. Windmolens om water op te pompen, kaketoes in bonte kleuren. Af en toe een teken dat we op de goede weg zijn.

Dan zien we de boerderij van Kroombach. Een paar centrale gebouwen voor lunches, ook een aantal bijgebouwen als slaapvertrekken. Dat hebben wij niet nodig, wij slapen onder de sterren vannacht. Omdat het winter is, zijn er niet veel gasten. In de zomer zal het wel druk zijn, maar ook heet, tot 40 graden. Wij hebben eerst een barbecue lunch, met grote stukken beef. Dat geeft een goede bodem voor de rit in de middag.

In de auto drogen inmiddels alle onderbroeken die gewassen zijn voor de tweede helft van de vakantie.

We lopen naar de stal en krijgen onze paarden toegewezen. Er is een zekere pikorde tussen de paarden en dat is belangrijk omdat ze anders elkaar sarren. Ik rijd op Chocolate en mag als eerste opstijgen. Best hoog hoor, op zo’n paard!

 

We stappen naar een heuvel waar de geiten gegraasd hebben, en moeten de geiten terugdrijven naar hun stal. Nou ja, wij sjokken achter de leider aan want onze paarden luisteren eigenlijk niet naar ons. En langzaamaan voel ik me meer comfortabel op het paard (hoewel Chocolate echt niet doet wat ik wil).

Als de geiten in de stal zijn, oefenen we lassowerpen. Het slingeren met een lasso is best stoer, maar het mikken op de paal met de geitenschedel valt niet mee. Daarna kleiduivenschieten. Spannend, want behalve eerste luitenant b.d. Paul heeft nog nooit iemand een geweer in z’n handen gehad (ook niet op een paard gezeten trouwens). Gelukkig weet Paul er 2 uit de 5 te raken, en Nena 1. De rest mist de kleiduiven helaas.

Dan brengen we onze lasso-oefeningen in de praktijk. Om de beurt betreden we de arena met de geiten en proberen een geit met een lasso te vangen. Dan springen we op de geit en halen de lasso van hun nek. Degene met de kortste tijd wint. Alweer zijn Paul en Nena het snelste.

Laatste onderdeel van de rodeo is het vangen van de geiten met blote handen. Als 5 volwassenen door een hok met 20 geiten rennen, geeft dat een hoop chaos en stof!

We stappen verder naar onze camp-out, verderop op het landgoed.  Als volleerde jockeys stijgen we af, halen de zadels van de paarden, … Gelukkig is Jonathan, onze gids, beter in dergelijke zaken dan wij. Hij maakt ook een groot vuur en warmt onze thee, koffie en stoofpot. Terwijl de nacht valt, worden de sterren aan de hemel steeds beter zichtbaar. Het wordt langzaamaan kouder, en we gooien een paar laatste blokken op het vuur voordat we in onze ‘swag’ kruipen, een slaapzak met waterdichte buitenkant, voor een nacht met uitzicht op de sterrenhemel op het zuidelijk halfrond.

 

De maan ligt hier op z'n rug

het Zuiderkruis - daarop navigeer je op het zuidelijk halfrond

In de swags