Inpakken en wegwezen

Het enige wat we vandaag echt moeten doen, is op tijd op de luchthaven aankomen om naar Den Pasar te vliegen, maar dat is pas om 22:50 uur. Zoals altijd een enorme ravage op de vloer van de hostel-kamer. Alles wordt uit de tassen getrokken en uitgespreid. Rugzakje voor vandaag, voor morgen, tandenborstel en zwembroek, ... Uiteindelijk komt alles toch weer in de tassen terecht maar het lijkt wel of ze steeds zwaarder worden.

Eerst maar ontbijten terwijl het al warmer aan het worden is.

We slenteren over The Mall op zoek naar laatste souvenirs. Paul zoekt nog een croc-horlogebandje, Nena denkt dat de Mall hier even groot is als in Dubai, en wil naar de GAP. Helaas, die is hier niet, en ze hebben ook geen croc-bandjes (niet eens in het krokodillenmuseum waar je met een krokodil kunt zwemmen). In een ijswinkel opeens heel veel schoolkinderen in uniform.

Wel een leuke winkelstraat, waar ook nog wat historie is beschreven over de 2 cruciale gebeurtenissen voor Darwin: het bombardement in de Tweede Wereldoorlog (meer vliegtuigen dan Pearl Harbour!) en cycloon Tracey in 1974. Ook de openluchtbioscoop en een oud hotel gingen verloren, en daar staan nu winkels.

We lopen langs andere oorlogsmonumenten naar de haven. Er zijn onderaardse gangen gemaakt om de kerosine van de vliegtuigen te beschermen tegen de aanvallers. Ook een aantal gedenkplakkaten.

Na zoveel historie tijd voor een frisse duik. De kust is niet aantrekkelijk (kwallen, haaien en modderig) dus is er een strand nagebootst inclusief reddingsbrigade.

Er loopt weliswaar een haaiennet door het zwemgedeelte, maar door een filter wordt alles van buiten tegengehouden. Wel zwemmen er in heldere water nadere vissen zoals barracuda's. We knopen een praatje aan met zo'n typische Australier die langs de kust reist en van het leven geniet.

Voor een laatste biertje en diner gaan we terug naar Mitchell Street. Daar gebeurt het allemaal in Darwin!

Op de luchthaven omkleden voor de nachtvlucht, en alle flesjes achterlaten met water en andere vloeistoffen. Mijn zakmes kan ik niet meer kwijtraken, dat ligt nog in Cairns ...