Rugby in Darwin

Jammer maar het is pikdonker als we over de bochtige kustweg terugrijden naar Cairns. Half vijf opgestaan, het lijkt wel werken! Op Cairns de terminal van de binnenlandse vluchten en Herz opgezocht, loopt allemaal als een zonnetje, en na 2 uur vliegen zitten we in Darwin. Hoofdstad van Northern Territory dat nog steeds geen eigen staat is in Australie. Darwin ziet er vanuit de lucht al veel kleiner en tropischer uit dan de voorgaande steden. De helft van het aantal inwoners van Northern Territory woont hier, wel 100,000 mensen. Meer dan 30% van de inwoners in aboriginal en dat zie je op straat. Helaas is ook direct duidelijk dat de minste baantjes voor de aboriginals zijn. Moeizaam verhaal, want hoe kun je een volk dat nomadisch is en leeft middenin de natuur integreren in een westerse samenleving? Jammer dus dat je in de parken veel zwervers uit de aboriginals tegenkomt.

 Zo makkelijk als Cairns verliep, zo moeilijk is Darwin. Allereerst begeeft de camera het. De lens wil niet meer inschuiven, waarschijnlijk een dode batterij. Vraag is of er in Darwin een fatsoenlijke fotowinkel is … Verder blijkt dat de huurauto in de stad staat, en niet op het vliegveld. Dan maar een taxi naar de stad; de auto blijkt dan weer net ingeleverd te zijn op de luchthaven en moet worden schoongemaakt en afgeleverd. Al met al pas om 12 uur de huurauto; zelfde model, nu in het wit.

Door het slenteren door het centrum hebben we inmiddels wel opgepikt dat er vanavond een rugbywedstrijd is van het lokale team (de Territory Eels). Dat willen we natuurlijk niet laten lopen, om een zaterdagavond tussen de locals te kijken naar een rugby match, en tussendoor het lokale voedsel te proberen. Mitchell Street in Darwin is het tegenovergestelde: allen maar backpacker hostels, restaurants en bars waar om 12 uur ’s middags iedereen al aan het bier zit. Ik vin de backpackers niet altijd een aanwinst voor de steden hier: veel heel oude campers, geparkeerd langs de weg om de kosten van een hostel uit te sparen. Landloperij!

Inmiddels de camera voorzien van nieuwe batterij, en we kunnen naar het hotel. Eerst even langs Museum & Art Gallery of the Northern Territory. Daar een mooie verzameling Aboriginal kunst, hoewel het lastig is om de verhalen te volgen uit de Dreamtime.

 

Ook een mooie verzameling opgezette dieren uit Autralie, geeft weer een mooi overzicht van wat we allemaal al gezien hebben. Speciaal plekje voor Sweatheart, een 5 meter lange krokodil die de aluminium bootjes aanviel.

Ook een imposante expositie over tornado Tracey die in 1974 Darwin bijna van de kaart veegde. Van de huizen op palen, gebouwd voor de ambtenaren die in Darwin waren geplaatst, zijn er niet veel meer over. Toevallig staat er eentje bij ons hotel in de straat.

In het hotel even lekker niks doen. Nena leest haar boek uit, Jim en Mitch zwemmen, Paul en Fia gaan even inkopen doen voor de tocht naar Kakadu en Litchfield in de komende dagen. Daarna nog even zwemmen met een koel biertje.

’s Avonds naar de Territory Eels. We hebben plaatsen op het gras, tussen de locals die met een biertje en een snack op hun kleedjes naar de wedstrijd kijken. Het lijkt vooral een familie-uitje te zijn, de wedstrijd is voor een groot deel van het publiek alleen maar bijzaak. Uiteindelijk winnen de Eeels van de Canberra Raiders met 18-10.