Terug naar Darwin – Backpackers in Mitchell Street

De reis naar Darwin is maar 100 km dus we doen rustig aan vandaag. We hebben nog twee zwemplekken over, in Litchfield, dus zwembroeken aan. Beide plekken liggen aan een beekje, dat ontstaat doordat regenwater uit de moessontijd in de droge periode uit de spons van gesteente sijpelt. Er zijn dus geen ‘bronnen’ van deze beekjes. Wel door erosie diepe poelen waar je de bodem wel kunt zien, maar niet raken.

Bij de Florence Falls een mooie natuurwandeling die de verschillende vegetaties laten zien. We raken er waarschijnlijk aan gewend, maar je ziet steeds weer palmen, varens, bomen die we nergens anders hebben gezien, vaak uniek aangepast aan de omstandigheden.

Op de weg naar Darwin weer diverse road trains. Het is al wel een stuk drukker dan bij Pine Creek. Deze weg naar Alice Spring is maar liefst 1500 km lang!

Ook langs de Stuart Highway liggen de airstrips van de Tweede Wereldoorlog. Nu plakken asfalt, en beheerd als monument; toen vertrokken de bommenwerpers om de bases van de Japanners in de Filippijnen aan te vallen. In Batchelor hebben ze er een commerciële kleine luchthaven van gemaakt.

Darwin is maar een kleine stad, en we navigeren zonder problemen naar Mitchell Street. Daar zitten zoveel backpacker hostels (en bijbehorende restaurants en kroegen) dat de hele stad uit rugzaktoeristen lijkt te bestaan. Wel lastig om een parkeerplek te vinden tussen de barrels waarmee ze door Australie reizen!

Twee keer per week is het Sunset Market in Mindil Beach. Grote parkeerplaatsen vlakbij het strand, waar we spectaculair de zon onder zien gaan en waar de Australische luchtmacht een gratis vliegshow weggeeft.

De markt bestaat vooral uit eetkraampjes, met veel Aziatische invloed. Maar ook poffertjes, en uiteindelijk mijn Roo Steak.Ook de laatste souvenirs ingeslagen.

Terug in Mitchell Street nog een paar ‘jugs’ met het slappe lokale bier gedronken, in de luidruchtige bar bovenop ons hostel.