Daintree Forest – Waar regenwoud en rif bij elkaar komen

Jim en Mitchell denken een slimme zet te maken – ze lopen ’s ochtends naar de supermarkt die 1 kilometer weg is. Valt toch tegen, en zeker als je langs de weg moet lopen. Paul gaat ze ophalen en stuurt het verkeer in Port Douglas in de war door aan de verkeerde kant van de weg te rijden (links houden!)

We hebben ons appartement hier in Port Douglas omdat dit een prima uitvalsbasis is voor Daintree National Park. Dit is het laatste stukje van het oorspronkelijke regenwoud dat ooit heel Australie bedekte. En nu ligt het tegen de zee aan en kun je regenwoud en Great Barrier Reef in 1 dag zien!

Port Douglas heeft een mooi strand, helaas is het bewolkt. Overal aan het strand tref je waarschuwingsbordjes tegen kwallen, en azijn om eventuele prikken te behandelen. Vandaag is er geen kwal te bekennen, het is winter.

Allereerst naar Morsmann Gorge. Daar lopen we via vlonders door het regenwoud. Er is ook veel te zien boven je hoofd! Epiphyten in allerlei soorten bijvoorbeeld.

Het heet niet voor niets regenwoud – zelfs de bladeren van de bomen kunnen vocht onttrekken aan de lucht. Mossige stenen, beekjes en overal omgevallen bomen met vreemde, zwarte paddenstoelen.

 

 

Dan verder naar de rivier Daintree. Daarin zitten veel salty’s dus overall worden boottochtjes aangeboden. Wij lunchen aan de oever (meer dan 5 meter weg blijven!) nadat we de waarschuwingen tot ons hebben genomen.

Geen krokodil gezien, terwijl we toch echt uit onze ooghoeken de oevers in de gaten hebben gehouden. Steve Irwin zei dat 5 meter genoeg was maar ik vertrouw die krokodillen niet erg. Langs de weg echter liggen strandjes, en op 1 ervan vinden we een 4 meter lang exemplaar, gelukkig aan de andere kant van de rivier. Beetje lastig om een foto te maken tussen de bomen door. Ik heb alle knopjes op mijn nieuwe camera ingedrukt, maar scherpstellen op een krokodil achter een boom, dat is teveel gevraagd. Toch de gebruiksaanwijzing lezen?

We steken met een pont de rivier open en hebben meteen een prachtig vergezicht vanuit het regenwoud over de monding van de Daintree.

Dit stukje is het gebied van de casuarie-vogel; overall speed bumps en bordjes die je waarschuwen tegen overstekende vogels. De casuarie-vogel eet alleen vruchten en in de winter zijn er niet veel te vinden. Helaas blijft het dus bij de foto’s uit de dierentuin.

Na 4,000 km op de beroemde A1 autoweg houdt die er bij Cape Tribulation toch echt mee op. We zitten al een paar kilometer op een gravelweg als Fia erachter komt dat we te ver zijn doorgeschoten. Gelukkig komen we ook zonder 4-wiel aandrijving nog terug op de verharde weg.

Bij Cape Tribulation staan mooie mangrovebossen die (vanzelfsprekend) tot in zee doorlopen. Ook hier een stuk wandeling over vlonders om een goed beeld te krijgen van deze oeroude bossen.

Op veel plaatsen zie je bomen die zijn overwoekerd door parasieten, zoals de vijgenboom. Na verloop van tijd rot de oorspronkelijke boom weg, en blijft er zo’n mooi hol raamwerk over.

In het donker rijden we terug. Vandaag de tassen inpakken, morgen vliegen we al vroeg naar Darwin.