De hele nacht heeft het
geplensd. Althans, dat leek zo maar met ritselende palmbladeren en het zwembad
onder ons raam leek het volgens mij erger dan het was. Toch een regenachtige
dag als we ons opstellen voor de pick-up bus. Op de Marlin Wharf terminal liggen
tientallen schepen klaar om de overtocht naar het Great Barrier Reef te maken.
Voor ons inderdaad een overtocht –we blijven overnachten op de luxe Reef
Encounter, een drijvend hotel. De meeste passagiers zijn op een dagtrip. Na een
ontbijt met bacon & egg sandwich nemen we een pilletje tegen zeeziekte: het
is een ruige zee. Gelukkig maar, sommige passagiers worden groen zodra we het
zeegat uit zijn.
Wij proberen zeebenen te
krijgen op het bovendek: wel steeds iets vasthouden anders val je gegarandeerd
om! Na een uurtje rollen en stampen bereiken we de Reef Encounter: je ziet de
golven breken op het rif, en er liggen 2 hotelschepen en ook een groot
platform. Wij stappen over op een klein bootje met 20 passagiers en bagage,
waarschijnlijk het gevaarlijkste stukje van de overtocht. Soms slaat een golf
over, we houden er maar vertrouwen in!
Op het schip krijgen we onze
hut toegewezen: Paul, Jim en Mitch in een hut; Nena en Fia delen een hut met
een 3de passagier. Daarna meteen omkleden voor de eerste duik. Dit
keer met wetsuit, toch wel lekker ondanks de watertemperatuur van 22 graden. Je
ziet zeker 50 verschillende vissen, en mooie bergen en muren van koraal en
wuivende anemonen. Jammer dat het licht door de bewolking en regen niet zo
helder is, daardoor komen de kleuren niet zo mooi uit.
Tijd voor de lunch – pasta
met rocket salade, dat gaat er wel in want snorkelen maakt hongerig. Daarna
volgt de instructie over de introductie-duik. Omdat we allemaal dat wel eens
willen proberen, worden we in onze duikpakken gehesen. Nena valt bijna
achterover door het gewicht van de fles; in het water weegt dat natuurlijk
allemaal niets meer.
Met een metertje tegelijk
zakken we langs de ankerlijn naar beneden. Fia heeft moeite om onder water te
ademen en gaat terug. De rest zweeft een half uur onder water. We zien een
schildpad, een haai en veel kleuren koraal. En gelukkig komt de hoofdpijn niet
terug die Paul bij vorige duikpogingen steeds kreeg. Iedereen enthousiast,
volgend jaar een bestemming op een duikdiploma te halen? Fia gaat het morgen
opnieuw proberen.
Na wat luieren in de lounge
tijd voor de derde watersessie – er moet wel iedere keer weer gewerkt worden!
Natte zwembroek aan, koude wetsuit aan, flippers en bril bij elkaar rapen …
maar onder water vergeet je dat alweer snel. Op de plek waar we nu liggen, is
het moeilijk tegen de wind en stroming in te zwemmen. Zodra je stil ligt, wordt
je teruggeblazen naar de boot. En als je je hoofd opzij buigt om te zien wat er
naast en achter je zwemt, krijg je al gauw een slok water door de pijp van je
snorkel. Toch nog bij een koraalmuur aangekomen en rustig terug laten dobberen
naar de boot. Onder de boot zwemmen nog wat mooie grote vissen.
De nachtduik ziet er
spectaculair uit, maar ook we beangstigend. De instructie was voldoende voor
ons! We kijken even onder het raampje van de kombuis naar de witte lichamen van
de haaien die onder het schip zwemmen, ze zijn geconditioneerd op de uitlaat
van de boot die blijkbaar veel andere vis aantrekt. ‘s Avonds weer een groot
bord, iedereen heeft flinke trek. We zijn de enigen die een fles Cabernet
Sauvignon wegslobberen, blijkbaar gaan wijn en duiken niet goed samen? Dat is
wel weer een nadeel ….
Na een paar rondjes
klaverjassen is het tijd om de kooi in te duiken. Heerlijk schommelend valt
iedereen meteen in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten