De winterzon was al op in
Evans Head toen we wegreden. Aan deze kust veel gepensioneerden in hun campers,
en dat worden er nog veel meer richting Sunshine Coast. We moeten opschieten:
om 09:30 uur vertrekt onze kajaktocht in Byron Bay. Eeen kronkelend weggetje
leidt ons naar het stadje, met een eerste blik op de kust. Best heuvelachtig
hier.
In Byron Bay heerst een
laid-back sfeer, beetje hippie-achtig? Veel dreadlocks, oude VW busjes als
campers. We kunnen onze zwembroek aantrekken bij de auto, en ons insmeren tegen
een waterig zonnetje.
Bij Go-SeaKayak verwachten ze
ons al. De instrukteurs zijn life guards geweest, verweerde koppen met lange
blonde haren. Past wel bij het sfeertje. We worden in onze wet suits gehesen
met zwemvest. Helm op en dan slepen we onze kajaks naar de zee.
Het moeilijkste is zoals
altijd de start. Door de branding heen. We (Fia en ik) pakken een mooie ‘breaker’
en zijn meteen goed doorweekt. Wel overeind gebleven! Nadat iedereen op zee is,
zien we een seal, een zeeleeuw. Dat is hier heel bijzonder, hij ligt of z’n rug
te zonnen in het water. Vlakbij een zeeschildpad (je). Deze is misschien een
halve meter, je ziet af en toe een kopje boven water komen.
We peddelen naar de ingang
van de baai. Dat gaat vanzelf, met de wind in de rug en de voordelen van de
stroming. In de verte zien we een walvis: af en toe een grote staart boven
water, en dan weer een enorme splash. De walvissen trekken naar het zuiden om
daar flinke vetlagen op te bouwen, en daarna hun kalveren te kunnen
grootbrengen.
Tenslotte schiet er een groep
dolfijnen langs op een metertje of 50. Drie glanzende grijze vissen die op de
maat onder en boven water komen. De terugtocht naar het strand is een
behoorlijke inspanning, tegen de wind en de stroming. Wel mooi uitzicht op de
vuurtoren en de dure huizen die langs de baai zijn gebouwd.
Nu hebben we wel een fish and
chips verdiend: aanbevolen door Lonely Planet!
’s Middag een flinke klim
naar de vuurtoren. In de baai zien we in de verte vissen: walvissen of
dolfijnen? Vanaf het kustpad zien de bij de kano’s veel dolfijnen. De walvissen
trekken verder langs en af en toe zien we een spuiter.
Dit is het meest oostelijke punt van Australie: van hier is het 10.000 km naar Chili?
Om 4 uur moeten we ons
haasten, het wordt al weer snel donker. We gaan op weg naar de Sunshine Coast,
HET vakantieoord van de Australiers met Surfers Paradise als hoogtepunt.
Langzaamaan wordt de bebouwing hoger en verschijnen de torenflats direkt aan de
kust. Ons motel is een typisch vakantie-motel, met basic inrichting, maar wel
heel origineel. We zijn alweer te laat en krijgen de sleutel via een kluisje,
vlakbij de receptie. Diner in Nando’s, die hebben ze hier ook (maar wel in
basic uitvoering, Bring Your Own (alcohol)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten